జయభేరి(మహాప్రస్థానం)

జయభేరి

నేను సైతం
ప్రపంచాగ్నికి
సమిధ నొక్కటి ఆహుతిచ్చాను

నేను సైతం
విశ్వవ్రుష్టికి
అశ్రువొక్కటి ధార పోశాను

నేను సైతం
భువన ఘోషకు
వెర్రిగొంతుక విచి మ్రోశాను
--------------

ఎండకాలం మండినప్పుడు
గబ్బిలంవలె
క్రాగిపోలేదా
వానాకాలం ముసిరి రాగా
నిలువు నిలువునా
నీరు కాలేదా?
శీతాకాలం కోత పెట్టగ
కోరాడు కట్టీ,
ఆకలేసీ కేకలేశానే
------------

నే నొక్కడినే
నిల్చిపోతే-
చండ్ర గాడ్పులు, వాన మబ్బులు, మంచు సోనలు
భూమి మీదా
భుగ్నమౌతాయి `
నింగినుండి తొంగిచూసే
రంగు రంగుల చుక్కలన్నీ
రాలి, నెత్తురు క్రక్కుకుంటూ
పేలిపోతాయి

పగళ్ళన్నీ పగిలిపోయీ,
నిశీధాలు విశీర్ణిల్లీ,
మహాప్రళయం జగం నిండా
ప్రగల్భిస్తుంది


----------------


నే నొక్కణ్ణి ధాత్రి నిండా
నిండిపోయీ-
నా కుహూరత శీకరాలే
లోకమంతా జల్లులాడే
ఆ ముహుర్తాలగామిస్తాయి

--------------------

నేను సైతం
ప్రపంచాబ్జపు తెల్లరేకై
పల్లవిస్తాను

నేను సైతం
విశ్వవీణకు
తంత్రినై
మూర్చనలు పోతాను

నేను సైతం
భువన భవనపు
బావుటానై పైకి లేస్తాను